Figa - świeca sojowa - 120 ml

"Żaden już naród nie podniesie miecza przeciw drugiemu i nikt już nie będzie się uczył rzemiosła wojennego. Będą odpoczywali, każdy pod swym winnym szczepem czy też pod swym drzewem figowym" (Mich 4,3-4)

Figowiec (Ficus należący do rodziny morwowatych – Moraceae), jedno z najstarszych i najczęściej wspominanych drzew w Biblii, symbolizuje życie, pokój i błogosławieństwo Boże. Pojawia się już w Księdze Rodzaju jako drzewo, którego liśćmi Adam i Ewa okryli swoją nagość (Rdz 3:7), a żydowska tradycja (np. Talmud babiloński) utożsamia go z drzewem poznania dobra i zła. Figa była jednym z owoców Ziemi Obiecanej (Pwt 8:8; Lb 13:24) i ważnym elementem codziennego życia Izraelitów — źródłem pożywienia, lekarstwem (Iz 38:21) i symbolem pokoju (siedzieć pod swoim figowcem – Mi 4:4; Za 3:10; 1 Mch 14:11-12). Figi suszono i prasowano, formując z nich ciastka figowe, które stanowiły cenny i trwały prowiant dla podróżnych. Wśród darów, jakie Abigail ofiarowała przyszłemu królowi Dawidowi, znalazło się aż dwieście takich ciastek, będących podarunkiem o dużej wartości (1 Sm 25:18). Prorocy zapowiadali zniszczenie figowców jako znak kary, a ich odrodzenie jako symbol Bożego przebaczenia (Jr 29:17; Ha 3:17). Figa z niedojrzałymi owocami natomiast symbolizuje słabość Izraela wobec nieprzyjaciół i jego niezdolność do obrony bez Bożej pomocy (Ne 3:12).

W Nowym Testamencie drzewo figowe pojawia się w nauczaniu Jezusa jako obraz duchowej płodności i wiary: uschnięta figa (Mk 11:13–14) i przypowieść o nieurodzajnym drzewie (Łk 13:6–9) wskazują na potrzebę nawrócenia, podczas gdy figowiec wypuszczający pąki (Łk 21:29–31) staje się zapowiedzią bliskości Królestwa Bożego. W symbolice chrześcijańskiej uschnięte drzewo figowe oznacza Synagogę, która odrzuciwszy Mesjasza, utraciła duchową płodność i stała się znakiem bezowocności wiary (Mk 11:13–14). 

Sykomor, zwany także figowcem egipskim lub oślą figą (Ficus sycomorus, Sycomorus antiquorum), był obok figi właściwej jednym z najczęściej spotykanych drzew owocowych w starożytnym Kanaanie (2 Krn 1:15; 1 Krl 10:27). Przywędrował do Palestyny z Egiptu i stanowił ważne drzewo w krajobrazie biblijnym – dawał cień, ozdabiał miasta i drogi karawanowe, a jego owoce, mniej smaczne niż figi, stanowiły pożywienie dla ubogich. Uprawa sykomorów wymagała nacierania owoców, by nadawały się do jedzenia, o czym wspomina prorok Amos, ten, który nacina sykomory (Am 7:14). Najsłynniejszym sykomorem jest drzewo w Jerychu, na które wspiął się Zacheusz, aby zobaczyć Jezusa (Łk 19:4) – odtąd sykomor stał się w chrześcijańskiej tradycji symbolem pokory i pragnienia spotkania z Bogiem.