Cedr & Sandał - świeca sojowa - 120 ml

Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, wzrośnie jak cedr na Libanie (Ps 92,13)

Wśród ponad stu roślin wymienianych na kartach Pisma Świętego cedr należy do tych najbardziej rozpoznawalnych i najczęściej przywoływanych. Dawna Ziemia Święta była znacznie bardziej zalesiona niż dziś - na wyżej położonych terenach rozciągały się lasy i gaje, a na północy (m.in. okolice Baszanu i Galilei) spotykano okazałe drzewostany dębowo-cedrowe (Pwt 8:7-8). Z czasem intensywna wycinka i przekształcanie terenów pod uprawę oraz wypas doprowadziły do dramatycznego ograniczenia naturalnych lasów, przez co cedr stał się jeszcze mocniejszym symbolem utraconej wspaniałości krajobrazu i dawnego bogactwa stworzenia (Ps 104:16).

Biblijny cedr (hebr. erez) to przede wszystkim cedr libański (Cedrus libani) z rodziny sosnawatych (Pinaceae) - drzewo wolno rosnące, długowieczne, o mocnym pniu, szerokiej koronie i żywicznym, przyjemnym aromacie. W starożytności ceniono nie tylko jego woń, lecz także praktyczne właściwości: trwałość, odporność na rozkład i szkodniki oraz obfitość żywicy. Nic dziwnego, że gdy Izrael potrzebował wielkich ilości drewna do najważniejszych budowli, kierował wzrok ku północy: do Libanu, skąd cedry pozyskiwano i transportowano dzięki fenickim drwalom oraz szlakom morskim (1 Krl 5:6; Ezd 3:7; 2 Krn 2:15). Cedr staje się w ten sposób drewnem przymierza i kultu - materiałem, który dosłownie budował przestrzeń modlitwy i tożsamości.

Najbardziej znanym przykładem jest Świątynia Salomona: cedrowe elementy konstrukcyjne i wykończeniowe pojawiają się w opisie belek, desek i bogatej okładziny wnętrz (1 Krl 6:9; 1 Krl 6:15-20). Cedr zdobił także królewskie rezydencje - od domu Dawida po słynne budowle Salomona i późniejszych władców (2 Sm 5:11; 1 Krl 7:2). Jednocześnie Biblia potrafi zestawić piękno cedru z krytyką serca: pragnienie cedrowego splendoru bywa znakiem pychy lub niesprawiedliwości, jeśli stoi za nim krzywda człowieka (Jr 22:14-15). To ważna biblijna nuta: cedr nie jest tylko dekoracją, ale również staje się sprawdzianem, czy wielkość idzie w parze z prawdą.

Bogata jest także symbolika cedru. Jako drzewo wyniosłe, zielone i długowieczne, bywa obrazem trwałości, szlachetności i wzrostu człowieka sprawiedliwego (Ps 92:13), a jego libańska chwała u proroków potrafi wskazywać na dobrobyt i odnowę w czasach ostatecznych (Iz 41:19; Iz 60:13). Z drugiej strony ten sam cedr może stać się metaforą wyniosłości, którą Bóg uniża: prorocy ostrzegają przed pychą wysokich cedrów, a obrazy łamania i ścinania cedrów podkreślają, że żadna potęga nie jest niezależna od Stwórcy (Iz 2:13; Ps 29:5; Ez 31:3-10; Za 11:1-2; 2 Krl 19:23; Iz 37:24). Pięknie wybrzmiewa też wątek mesjański: Bóg ukazuje siebie jako Tego, który może wszczepić młodą gałązkę i uczynić z niej drzewo dające schronienie - obraz królowania, które obejmuje wiele narodów (Ez 17:22-24), a obecność cedru w świątyni zapowiada Osobę, którą symbolizuje. Nieskazitelne drewno pokryte złotem może być interpretowane jako bezgrzeszne człowieczeństwo i boską chwałę Chrystusa. Dom zbudowany wewnątrz z cedru (1 Krl 6:18) interpretowany bywa jako Kościół zamieszkany przez Ducha, zbudowany jako miejsce zamieszkania Boga z ludźmi (Ef 2:22). Gdy sprawiedliwi rosną jak cedr, wytrwałość wierzących wynika z jedności z prawdziwą Świątynią i prawdziwym Cedrem - Jezusem Chrystusem (Ps 92:13).

Cedr pojawia się również w starotestamentalnych rytuałach oczyszczenia z trądu i przygotowania wody do usuwania zanieczyszczeń z ludzi i przedmiotów. Rytuały te mogą być interpretowane jako zapowiedź dzieła odkupienia Chrystusa. Nieskazitelność i odporność cedru na rozkład stają się znakiem przywrócenia do wspólnoty oraz zwycięstwa życia nad skażeniem (Kpł 14:4-6; Lb 19:6-9). W tradycji chrześcijańskiej te obrazy łatwo prowadzą ku odkupieniu i do motywu przywrócenia życia człowiekowi (Hbr 10:21-22). Nic więc dziwnego, że cedr - obecny w poezji i mądrościowych porównaniach (Lb 24:5-6; Syr 24:13; Syr 50:12; Pnp 1:16-17; Pnp 5:15; Pnp 8:9) - stał się jednym z najbardziej biblijnych zapachów: kojarzy się zarazem z majestatem, świątynią, czystością i pamięcią o tym, że prawdziwa wielkość rodzi się z bliskości Boga.

W świecach inspirowanych Biblią nuta cedru może więc opowiadać historię: o domu modlitwy i królewskiej godności, o trwałości przymierza i o pokorze, która chroni przed pychą.